تادائو آندو، معمار بزرگی که به دانشگاه نرفت!

معرفی

تادائو آندو ( Tadao Ando ) در 13 اکتبر سال 1941 میلادی در اوساکای ژاپن چشم به جهان گشود.

 او از سن 10 تا 17 سالگی در یک کارگاه تجاری کار می کرد و در این کارگاه مشغول به ساخت مدل های چوبی از کشتی و هواپیما بود.

از سال 1962 تا  1969 و در دهه 20 سالگی زندگی اش تصمیم گرفت تا معماری را بصورت خودآموز فرا بگیرد و همین موضوع او را به خارج از ژاپن کشاند، طوری که او به دلیل علاقه اش برای دیدن معابد، مقبره ها و چایخانه ها به اورپا، آمریکا و آفریقا رفت. آندو درباره خودش می گوید که او معماری را با رفتن و دیدن ساختمان های واقعی و مطالعه کتاب هایی درباره کارهای معماران بزرگی همچون، لوکوروبوزیه، میس ون دروهه، آلوار آلتو، فرانک لوید رایت و لوئی کان آموخته است.

استعداد عجیب او در معماری باعث شد که قبل از بازگشت به اوساکا در ژاپن و راه اندازی دفتر شخصی خودش، استادیار دانشگاه های هاروارد، کلمبیا و توکیو باشد.

معماری به سبک آندو

از آنجایی که معماری ژاپن با سبک زندگی و مذهب آمیخته شده است، نمیتوان از تاثیر آن در آثار آندو نیز غافل شد. طراحی های او نیز با سنت ژاپن تلفیق شده است و به گونه ای سنتی و مدرن را با هم به تصویر می کشد. در آثار او عظمت و بزرگی کاملا به چشم می خورد.

به طور کل سبک معماری او دیدگاهی مذهبی از «ذن» یا مراقبه بودایی را تداعی می کند.

 گرایشی که با تاکید بر سادگی و تمرکز، ابعاد درونی انسان را والاتر و ارزشمند تر از ظواهر می داند و اینجاست که تاکید سبک معماری آندو بر معماری داخلی قرار می گیرد. فضایی که بیشترین ساعات در آن سپری می شود و بیشترین تاثیر بر روان جامعه و سبک زندگی آنها دارد.

مصالح در معماری آندو

مصالح معماری آندو، بتن خام، خورشید، آسمان، سایه و آب است؛ یا به عبارت بهتر، «فضا».

 تأکید او بر این نکته است که استفاده کنندگان از بنا باید طبیعت را تجربه و احساس کنند و این‌ها همه ریشه در سنت منطقه‌ای زیستگاه وی دارد. عناصر اصلی و متناقص معماری آندو عبارتند از نظم، مردم و احساسات انسانی. او در معماری خود، به گونه‌ای متضاد آنها را با هم ارتباط می‌دهد و میان آنها تفاهمی ایجاد می‌کند:

فرم در برابر فرم و فضا، داخل در برابر خارج و طبیعت در برابر هندسه.

چیزی که در آثار آندو بسیار قابل توجه است، استفاده از بتن بعنوان پایه و بیس آثارش می باشد. این سبک خودساخته و انحصاری تادئو آندو را بسیار شاخص تر کرد. بتن متریال مورد علاقه آندو می باشد و ترکیب آن با فولاد و شیشه در آثار او به وفور به چشم می خورد.

فرم از نگاه آندو

آندو از جذابیت فرم صرف نظر کرده و بر جذابیت فضا تأکید می‌‌ورزد. او اعتقاد دارد که فرم، از تأثیر فضایی می‌کاهد و در نتیجه، جذابیت معماری را محدود می‌کند. همچنین به اعتقاد وی، ارحجیت دادن به فرم به معنای ارجحیت دادن به حس بینایی در میان پنج حس و عدم توجه به عمق فضایی است. در نتیجه او در پی نفی فرم به مفهوم به کارگیری فرم‌های ساده و انکار ساده و انکار فرم‌های پیچیده است.

آثار برجسته

موزه هنرهای معاصر فورت ورث

این موزه در تگزاس آمریکا واقع شده است و جزو بزرگترین موزه های هنر مدرن در آمریکا محسوب می شود. در این اثر طبیعت با معماری آمیخته شده است. اصولا هندسیِ بکار رفته در فضا کاملا ساده و مشخص می باشد. استفاده از شکل های مکعب مستطیل و فرم خطی که کاملا در فضا مشخص و مشهود است و پرسپکتیو قوی را در فضا ایجاد کرده است. استخری که در روبروی بنا قرار دارد نیز منظره را چشم نواز کرده و استفاده از نمای شیشه ای در این بنا سبب شده که بتوان از فضای غنی بیرون استفاده کرد. سبک این بنا به شکل مینیمال و مدرن طراحی شده است.

کلیسای نور

کلیسای نور که گاهی کلیسای نورانی نیز خوانده می‌شود، در سال ۱۹۸۹ در شهر ایباکی در اوزاکای ژاپن ساخته شده‌است. این کلیسا به کلیسای کوچک و خانه ی وزیر که قبلاً در محل وجود داشت اضافه شده‌است. کلیسا به شکل یک مکعب مستطیل (۶×۱۸×۶ متر) است که دیواری با زاویه ی 15 درجه از آن عبور کرده و مکعب را به یک کلیسا و محوطه ی ورودی تقسیم کرده‌است. نیمکت‌ها از داربست بکار رفته در ساختمان درست شده‌اند که به سمت محراب پایین می‌آیند. همان‌طور که در شکل دیده می‌شود، صلیبی در دیوار پشت محراب بریده شده‌است که هنگام صبح روشن می‌شود. (این دیوار رو به شرق است).

مرکز هنری موسسه  LANGEN

معماری این مرکز هنری جدید قرار است به ساختمان قدیمی الحاق شود. این موزه در سایت پیشین پایگاه موقتی ناتو در شهر دوسلدروف واقع شده است. موزه شامل چند گالری و موزه‌ای برای نمایش آثار هنری ساکنین جزیره ی Hombroich است.

در این مجموعه پارکی هنری نیز وجود دارد که توسط هنرمند دیگری طراحی شده است. تادئو آندو سعی کرد که در طرح جدید خود، با الهام از طرح اولیه ی موجود، مجموعه ای شامل 800 کتیبه ی ژاپنی را به موزه اضافه کند.

معبد آب

در قسمت شمال شرقی جزیره آواجی ، در بالای تپه ای مشرف به خلیج اواساکا معبد آب قرار دارد. در واقع این معبد بخش اصلی معبد هومپوکوجی می‌باشد که متعلق به فرقه شینگون است.

آندو با طراحی دالانی برای گذر از در دل این حوضچه ی بزرگ تا درون ساختمان، راه حلی معمارانه پیدا کرد تا بهشت آیین بودایی رادراین دنیا متجسم سازد

در  حقیقت معبد آب تلاشی است برای نمایش  زیبای زمانی و بیان مکانی از گذر زندگی عادی و روزمره  به سمت قلمرو معنویات .