Villa 99 / Ambiance Architectural Studio
خانه ای در کنار دو درخت – ویلا 99 شیراز
مکان این پروژه در حومه شهر شیراز و در امتداد رودخانه رکنی قرار دارد که در اشعار حافظ به آن اشاره شده است. ویلا با مساحت تقریبی ۴۰۰ متر مربع در باغی به مساحت ۳۷۰۰ متر مربع با درختان قدیمی طراحی و ساخته شده است بدون اینکه حتی یک درخت بریده یا آسیب ببیند. با توجه به اینکه درختان موجود حدود صد سال قدمت دارند، طراح تصمیم گرفت ویلا را به صورت یک حجم پیوسته در بدن باغ و بین درختان قرار دهد به گونه‌ای که مرز بین تمام فضاها و فضای سبز بیرون به حداقل برسد و تعامل و دسترسی به یکدیگر تا حد امکان فراهم شود.
این زمین شامل دو خط اصلی است که باغ را به دو نیم تقسیم می‌کند. اتاق خواب‌ها در سطح پایین‌تر و مستقیماً رو به باغ قرار دارند. سپس، یک جعبه شفاف وجود دارد که لابی و اتاق‌ها را به هم متصل می‌کند و شامل پله‌های بین دو سطح است. بعد از آن، لابی اصلی قرار دارد که از یک طرف به استخر و باغ مشرف است و از طرف دیگر به درب اصلی باغ منتهی می‌شود. سالن اصلی، خدمات مهمان، آشپزخانه، و اتاق نشیمن در سطح بعدی به لابی متصل هستند و در نهایت، اتاق از طریق پنجره‌ای که شامل یک پله مارپیچ است بر روی حجم پایین‌تر قرار گرفته است. استفاده از این اتاق برای استراحت و مطالعه است و البته نمای کلی از کل سایت نیز مد نظر قرار گرفته است.
یکی از چالش‌های طراحی، قرارگیری باغ در مسیر اصلی سیلاب بود. هدایت و انتقال آب به صورت غیرمتعارف توسط یک کانال قدیمی به باغ مجاور انجام شد. طراحی و اجرای سد سیلاب و هدایت آب به گونه‌ای که به طراحی باغ خدمت کند و دسترسی به آن برای پاکسازی و کنترل در هر زمان فراهم باشد، یکی از اقدامات مهم تیم طراحی و اجرا در این پروژه است.
سنگ لاشه به رنگ کرم که بسیار مشابه با قدمت باغ است به عنوان ماده اصلی بدنه انتخاب شد و سیمان صاف به عنوان ماده دوم روی دیوارهای نما انتخاب گردید. استفاده از فلز زنگ‌زده به گونه‌ای انجام شده که گویی در لحظه‌ای از تاریخ، زمان متوقف شده و این فلزات در همان شکل در آن لحظه برای همیشه باقی مانده‌اند.
تلاش طراح در طراحی و ساخت این حجم‌ها، همچنین دستگیره‌ها و قفل‌های درب، لوسترها، باربیکیوها، سینک‌ها و شیرهای آب در فضای باز با استفاده از فلزات زنگ‌زده اما با رویکردی متفاوت و مکانیکی به عنوان اعضای مستقل که به بدنه باغ اضافه شده‌اند، تضادی ظریف و شیرین در ذهن مخاطب ایجاد کرده است. گویی این اجسام و اشیاء با وجود استحکام و قوت ذاتی‌شان به دامن باغ و طبیعت کهن آن پناه آورده‌اند و حتی در تلاش‌اند که به آن خدمت کنند.
